Amaç: Acil servis hemşirelerine yönelik Ocak 2010-Şubat 2015 tarihleri arasında yayınlanmış şiddet çalışmalarının gözden geçirilmesi ve elde edilen verilerin sistematik biçimde incelenmesidir.

Gereç ve Yöntem: Konu ile ilgili 973 ulusal ve uluslararası yayına ulaşılmıştır. Bu çalışmaların hepsi gözden geçirilerek şiddet tür ve oranlarını da kapsayan ve araştırmaya dahil edilme kriterlerine uygun olan 12 yayın çalışma kapsamında değerlendirilmiştir. Tüm yayınlar çalışma yöntemleri ve bulguları açısından sistematize edilerek incelenmiştir.

Bulgular: Bu sistematik inceleme sonunda acil serviste çalışan hemşirelere uygulanan şiddet oranlarının ülke ve bölgelere göre değişmekle birlikte genel olarak yüksek olduğu bulunmuştur. Hemşirelerin en yüksek oranda sözel şiddete (%91.6) maruz kaldıkları, şiddetin en fazla hasta yakınları (%84.9) tarafından uygulandığı belirlenmiştir. Şiddeti rapor etmeme nedenleri olarak, rapor etmenin yararsız olduğuna inanma (%77.4) ve raporların işleme alınmadığını düşünme (%60) yüksek oranlarda bildirilmiştir. Bekleme süresinin uzunluğu %19.5 oranında şiddet nedeni olarak gösterilmiştir. Şiddete uğrayan hemşirelerin en fazla kızgınlık (%59.4) yaşadığı, genellikle tepkisiz kaldığı ve şiddeti görmezden gelme oranının %9.2 olduğu saptanmıştır.

Sonuç: Şiddet, sağlık çalışanları içinde yer alan acil hemşireleri için de önemli bir sorundur. Konu ile ilgili çalışmaların sistematize edilmesi ile sorunun önemi ve boyutları konusunda bilimsel kanıtlara ulaşılmıştır. Bu bulgular gelecekte yapılacak çalışmaların kapsamını belirlemede ve klinik alanda sorunun çözümüne yönelik önlemlerin planlanmasında yararlı olabilir.