Amaç: Bu çalışmada intihar girişiminde bulunmuş 12-18 yaş aralığında ergenlerdeki olumsuz yaşam olaylarının sağlıklı kontrollerle karşılaştırılması amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi polikliniğine Haziran 2009- Mayıs 2010 tarihleri arasında intihar girişimi nedeniyle acil olarak başvurmuş veya konsülte edilmiş 12-18 yaş arasındaki 36 hasta ve bunlarla yaş ve cinsiyet açısından eşleştirilmiş 34 ergen de sağlıklı kontrol grubu olarak alınmıştır. Katılımcılarda olumsuz yaşam olayları ayrıntılı bir listeyle değerlendirilmiştir.

Bulgular: İntihar girişiminde bulunan grupta kontrol grubuna göre olumsuz yaşam olaylarının toplam sayısı daha fazla bulunmuştur (p<0.0001). Olumsuz yaşam olayları listesinde iki grup arasında anlamlı fark yaratan olumsuz olaylar sırasıyla “kız/erkek arkadaşından ayrılma” (fisher p=0.001), “ebeveynin parasal durumundaki olumsuz değişiklik” (fisher p=0.013), “okul devamsızlığı” (p=0.019), “okul başarısızlığı/sınıf tekrarı” (fisher p=0.028), “okul değişikliği” (fisher p=0.003), “ailede ruhsal/duygusal sorun öyküsü” (p=0.036) ve “ebeveynlerin eskisinden daha fazla tartışması” (fisher p=0.046) olarak bulunmuştur.

Sonuç: İntihar girişiminde bulunmuş ergenlerde olumsuz yaşam olayları risk etkeni olarak belirlenmiştir. Özelikle akran ve ebeveynlerle olan ilişkilerin, aynı zamanda okul durumunun destekleyici bir şekilde tanı ve tedavi yaklaşımı içinde ele alınması gerektiği düşünülmektedir.