Amaç: Endometrial hiperplaziler prekanseröz lezyonlardır. Cerrahi patoloji içerisinde oldukça sık yanlış tanı verilen lezyonlardır. Ayırıcı tanıda kriterlerin belirlenmesi ve doğru tanıyı engelleyecek sebeplerin ortadan kaldırılması amaçlandı.

Gereç Yöntem: Ocak 1995-Nisan 2014 yılları arasında kliniğimizde hiperplazi tanısı alan toplam 1000 olguyu doğru tanı ve tanıyı engelleyen nedenler yönünden tekrar değerlendirildi.

Bulgular: İlk bakıda 439 basit atipisiz hiperplazi ve 61 basit atipili hiperplazi tanısı alan olgular tekrar değerlendirildiğinde olguların sadece 14'ünün basit atipili hiperplazi olduğu, 47 olgunun ise atipi içermediği görüldü. Basit atipisiz hiperplazi tanısı olan 439 olgunun %5 (n=22)'u yetersiz, % 31 (n=136)'i proliferatif endometrium, %32 (n=140)'u düzensiz proliferasyon, %0.7 (n=3)'si metaplazik değişiklikler, %6.3 (n=28)'ü endometrial polip ve %25 (n=110)'i basit atipisiz hiperplazisi olarak değerlendirildi. Kompleks atipili hiperplazi tanısı almış 33 olgu yeniden değerlendirildiğinde sadece 4 olguda kompleks atipili hiperplazi olduğu saptandı. Atipili olgular incelendiğinde invazyon bulguları saptandı ve adenokarsinom olduğuna karar verildi. Kompleks atipisiz hiperplazi tanısı olan 467 olgunun %2.1 (n=10)'i yetersiz, %37.7 (n=176)'si sekretuvar endometrium, %6.6 (n=31)'sı proliferatif endometrium, %8.6 (n=40)'sı endometrial polip, %4.9 (n=23)'u disfonksiyonel uterus kanaması, %2.4 (n=11)'ü Arias-Stella reaksiyonu, %4.5 (n=21)'i metaplazik değişiklikler, %0.2 (n=1)'si adenokarsinom ve %33 (n=154)'ü kompleks atipisiz hiperplazisi tanısı aldı.

Sonuç: Yetersiz örnekleme, teknik sorunlar ve deneyim eksikliği tanı uyumsuzluklarının başlıca nedenlerini oluşturmaktadır.