Amaç: Bu çalışma; kronik osteomyelit olgularındaki tedavi yaklaşımlarımızı, karşılaştığımız zorlukları, klinik ve radyolojik sonuçlarımızı içermektedir.

Gereç ve Yöntem: Kasım 1991-Ocak 1999 tarihleri arasında 33 olgu tedavi edildi. İzlemi yapılabilen 23 uzun kemik osteomyelit hastasındaki kronik osteomyelit oranı %87 (20 hasta) idi. Ortalama yaş 15 (3-47) ve ortalama izlem süresi 42.5 ay (7-120) olan 15 kronik osteomyelit olgusu çalışmaya dahil edildi. Onbeş olgunun 8'i tibia, 4'ü femur, 2'si fibula ve 1'i ulna yerleşimliydi. Hastaların 10'u erkek, 5'i bayandı. İki olguya sadece antibiyoterapi ve 13 olguya ise antibioterapi + cerrahi uygulandı. Cerrahi uygulanan 13 olgunun 8'ine Fenestrasyon (F) + Sekestrektomi (S) + Küretaj (K) + Yıkama (Y), 2'sine F+S+K+Y+ Myoplasty, 1'ine F+S+K+Y+ Antibiyotik zinciri, Tine fibula parsiyel eksizyonu ve 1'ine de sadece apse drenajı yapıldı.

Bulgular: Lauschke ve ark.'nın klinik ve radyolojik kriterlerine göre değerlendirildiğinde; 7 (%47) olguda iyi, 2 (%13) olguda orta, 6 (%40) olguda ise kötü sonuç elde edildi.

Sonuç: Kronik osteomyelit oranımız literatüre göre yüksek bulundu. Hekime başvuruda gecikme, sevk zorlukları, sosyal güvence eksikliği ve maddi sorunların bunda etkili olduğu kanısına vardık. Sonuç olarak, kronik osteomyelit halen bölgemizde önemli bir sorun olmaya devam etmektedir.