Amaç: Enfektif endokarditin (EE) morbidite ve mortalitesi, tanısal ve terapötik ilerlemelere rağmen halen yüksektir. Ek olarak, EE'nin altta yatan risk profili ve prognostik belirleyicileri, bölgesel farklılıklar gösterebilir. EE'nin değişen eğilimlerinin gösterilmesi, daha iyi bir hasta bakımı için faydalı olabilir. Bu amaçla, Türkiye'de EE'nin klinik özelliklerini ve prognostik faktörlerini araştırmayı planladık.

Gereç ve Yöntem: 2009-2019 yılları arasında tanı alan EE hastalarının predispozan faktörleri, klinik, ekokardiyografik, mikrobiyolojik ve prognostik bilgileri incelendi. EE ile ilişkili prognostik faktörler, tek değişkenli ve çok değişkenli regresyon analizi ile belirlendi.

Bulgular: Toplam 80 hastaya (50 erkek, 30 kadın) EE tanısı kondu. Hastaların yedisinde tekrarlayan EE epizodları vardı. Altta yatan en yaygın durumlar romatizmal kapak hastalığı (20 (%25,00) ve protez kalp kapağı (13 (%16,25)) idi. Altmış yedi (%83,75) hastada sol taraflı vejetasyon, 10 (%12,50) hastada sağ taraflı vejetasyon ve 3 hastada kapak tutulumu olmaksızın kalp cihazı enfeksiyonu vardı. 61 (%76,25) hastada doğal kapak endokarditi saptandı. En yaygın mikrobiyolojik ajan staphylococcus türleri olarak saptanırken bunu streptococcus ve enterococcus türleri izledi. Yirmi bir (%28,25) hasta indeks hastane yatışı sırasında öldü. Komplike klinik seyir, hastane içi mortalitenin en önemli öngördürücüsü olarak saptandı.

Sonuç: EE'nin predispozan faktörleri ve altta yatan koşulları hakkındaki bilgiler gelişmektedir. Hastane içi takibinde komplikasyon gelişen hastalar, hastane içi mortalite için en yüksek riske sahiptir.