Amaç: Aort koarktasyonu tedavisi için farklı cerrahi teknikler uygulanmaktadır. Bunlardan genişletilmiş uç uca anastomoz ve subklaviyan flep aortoplasti sıkça tercih edilen prosedürlerdir. Bu tek merkezli çalışmanın amacı, aort koarktasyonu tamiri yapılan infantlarda iki farklı cerrahi prosedürün sonuçlarını analiz etmek ve değerlendirmektir.

Gereç ve Yöntem: Genişletilmiş uç uca anastomoz ve subklaviyan flep aortoplasti prosedürü uygulanan 72 hastanın cerrahi tamir sonuçları retrospektif olarak değerlendirildi. Çalışma nonrandomize, kesitsel olarak dizayn edildi. Genişletilmiş uç uca anastomoz (grup 1) 41 (%56,9) hastaya ve subklaviyan flep tamiri (grup 2) 31 (%43,1) hastaya uygulandı.

Bulgular: Toplam 72 hastanın %61,1’i erkekti (44 erkek/28 kız). Hastaların yaşı ortanca 46 gün (6-330 gün) ve ortalama vücut ağırlıkları 4193±1436 gramdı. Tüm hastalar ameliyat sonrası ortalama 13,7 ay (1-45 ay) takip edildi. Postoperatif takipte grup 1’de 1 (%2,4) hastaya, grup 2’de 2 (%6,5) hastaya rekoarktasyon nedeniyle balon anjioplasti yapıldı. Bunlardan grup 1’deki bir hastada gradiyentin devam etmesi nedeniyle 5. ayda rekoarktasyon tamiri yapıldı. Postoperatif en sık görülen komplikasyon pnömoni (%8,3) ve şilotoraks (%4,2)’tı. Postoperatif mekanik ventilasyon süresi, yoğun bakımda kalış süresi ve hastanede kalış süresi açısından gruplar arasında anlamlı fark bulunmadı. Hastaların vücut ağırlıkları ile mekanik ventilasyon süreleri ve yoğun bakımda kalış süreleri arasında anlamlı negatif korelasyon saptandı (sırasıyla r= -0,36, p= 0,002, r= -0,24, p= 0,037).

Sonuç: Genişletilmiş uç uca anastomoz ve subklaviyan flep aortoplasti aort koarktasyonu tamirinde etkin prosedürlerdir.