Amaç: Santral sensitizasyon (SS), merkezi sinir sisteminde nöronal düzensizlik ve aşırı uyarılabilirliğin neden olduğu kolaylaştırılmış sinaptik plastisite için kullanılan genel bir terimdir. SS, hem ağrılı hem de ağrısız uyaranlara anormal derecede artan ağrı ve aşırı duyarlılık ile karakterizedir. Bu çalışma, daha önce koronavirüs hastalığı 2019 (COVID-19) ile enfekte olmuş ve hayatta kalmış hastalarda kronik ağrı patofizyolojisinde önemli olan SS sıklığını ve SS'yi etkileyen parametreleri araştırmayı amaçladı.

Gereç ve Yöntem: COVID-19 enfeksiyonundan kurtulan 350 hasta, Grup 1 ve 2 olarak sınıflandırıldı. Grup 1; subakut veya uzamış COVID-19 (klin-ik tablo akut hastalık başlangıcından 4-12 hafta sonra ortaya çıkan) ve Grup 2; Kronik veya post-COVID-19 sendromu (akut hastalık başlangıcından sonra >12 hafta süren klinik tablo ve herhangi bir alternatif tanı ile açıklanamaz). Hastaların mevcut ağrılarını değerlendirmek için görsel analog skala kullanıldı. Depresyon anksiyete ölçeği, merkezi sensitizasyon envanteri, merkezi ağrı ölçeği ve ağrı kalitesi değerlendirme ölçeği (PQAS) uygulandı.

Bulgular: Hastaların %53,4’ü (n =187) Grup 1’de %46,6’sı (n =163) Grup 2 ‘de yer aldı. Hastaların %11,1'inde (n =39) SS saptandı. Grup 1'deki SS riski, Grup 2'dekinden 0,15 kat daha azdı (p =0,001). SS riski; hastanede yatan hastalarda 260.211 kat (p <0.001), yoğun bakım yatışı olanlarda 43.361 kat (p <0.001), eklem ağrısı olanlarda 2429 kat (p =0.048) ve baş ağrısı olanlarda 51.610 kat daha yüksekti (p <0.001).

Sonuç: COVID-19 enfeksiyonunu takiben semptom süresi, SS değerlendilirken gözardı edilmemesi gereken önemli bir faktördür.