Gereç ve Yöntem: Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Genel Cerrahi kliniğinde 2003–2009 yılları arasında opere edilen 16 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Hastaların yaş, cinsiyet, semptom ve uygulanan cerrahi yöntemleri ile morbidite ve mortaliteleri irdelendi. Rektal prolapsus derecelendirmesi Altemeier sınıflamasına göre yapıldı. Yama olarak polipropilen kullanıldı.

Bulgular: Hastaların yaş ortalaması 55,7(19–80 ) yıl idi. Hastaların tümünde tam kat rektal prolapsus mevcut idi. Hastaların 3'üne Ripstein, 3'üne rektopeksi ve 10'una Notoras(4'ü laparoskopik) uygulandı. Ortalama takip süresi 28,6 (3–68) ay idi. Hastaların ortalama yatış süreleri 7,6 (5-13) gündü. İnkontinens tarifleyen 5 hastanın 3' ünde inkontinensin düzeldiği, diğer 2 sinde gaita kontrolü olduğu öğrenildi. Rektopeksi uygulanan bir hastada ise prolapsusun tekrarladığı ancak tam kat olan prolapsusun mukozal düzeyde nüks ettiği görüldü.

Sonuç: Rektal prolapsusun etiyolojik nedeni ve mekanizması ile tedavisindeki kesinlik henüz netlik kazanmamış olmasına karşın, cerrahi tedavide Notoras prosedürü de laparoskopik olarak uygulanabilir bir yötemdir.

Bu yazıdaki amacımız Rektal prolapsus nedeniyle ameliyat edilen olguların verilerini retrospektif olarak değerlendirmek ve bu olgular arasında bulunan laparoskopik olarak ameliyat edilen olguları sunmaktır.

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 1: Rektal Prolapsusun Altemeier ve ark. göre tasnifi

Büyütmek İçin Tıklayın

Tablo 2: Klinik sonuçlar

Abdominal yolla rektopeksi, rezeksiyon ve rezeksiyon rektopeksi işlemleri uygulanmıştır. Tek başına rektopeksi işleminin avantajı kısa süreli hastaneda yatış, iyi kosmetik sonuç ve düşük maliyettir. İşleme rezeksiyon eklendiğinde anastamoz ve pelvik sepsis riskide eklenmektedir^8,9. Bizim çalışmamızda 3 hastaya sadece rektopeksi diğerlerine yama ile rektopeksi yapıldı. Hiçbir hastaya rezeksiyon yapılmadı.

Abdominal ameliyatlarda pelvik diseksiyonun sınırları, lateral ligamanların kesilip kesilmemesi, rektal damarların korunup korunmaması, fiksasyonun ne şekilde yapılacağı (yama, dikiş, tack) başta olmak üzere bir çok konu tartışmalıdır^10,11. Bu çalışmada diseksiyon lateral ligamanlara kadar yapıldı ve 13 hastada fiksasyon propilen yama ile gerçekleştirildi.

Laparoskopi alanındaki ilerlemeler rektal prolapsus tedavisinde de laparoskopik yaklaşımın uygulanabilirliğini gündeme getirdi. Laparoskopik yaklaşımın en önemli avantajlarından biri mükemmel görüntü elde edilmesi ve pelvik yapıların diseksiyon esnasında ayırt edilebilmesidir^12,13. Bu çalışmada da 4 vakada laparoskopik yöntem yapıldı.

Rezeksiyon rektopeksi sonrası nüks oranları daha düşük iken rektopeksi ile nüks oranları %10 kadar görülebilmektedir. Sadece rektopeksi uygulanan hastada mukozal prolapsus şeklinde rekürrens izlendi.

Hastalarımızın hiçbirinde komplikasyon gelişmedi. Çalışmamızda Notoras prosedürünün laparoskopik uygulamayabilirliği kanaatine vardık. Dikkat edilmesi gereken nokta operasyon sırasında anatominin iyi bilinmesidir.

Sonuç olarak; yapılan tüm teknikler göz önüne alındığında mesh ile yapılan onarımların sonuçları daha iyi olmaktadır. Rektal prolapsusun esas etiyolojik nedeni ve mekanizması ile tedavisindeki kesinlik henüz netlik kazanmamış olmasına karşın Notoras prosedürü laparoskopik uygulanabilir bir yöntemdir.

1) Karahasanoğlu T, Hamzaoğlu İ, Baca B, ve ark. Rektal Prolapsus Tedavisinde Laparoskopik Cerrahi. Kolon Rektum Hast Derg 2007; 17: 186-90.

2) Sekac J, Labas P, Skultety J, et al. Rectal prolapse. Bratisl Lek Listy 2010; 111: 103-7.

3) Şen D. Rektal Prolapsus. In: Alemdaroğlu K, Akçal T, Buğra D,(Editors) Kolon Rektum ve Anal Bölge Hastalıkları. İstanbul: Ajans Plaza Tanıtım ve İletişim Hizmetleri Ltd. Şti, 2003; 23: 259-73.

4) Farouk R, Duthie GS, MacGregor AB, Bartolo AB. Restoration of continence following rectopexy for rectal prolapse and recovery of the internal anal sphincter electromyogram. Br J Surg 1992; 79: 107-13.

5) AltemeierWA, Culbertson WR, Schowegerdt C, Hunt S. Nineteen years experience with the one stage perineal repair of rectal prolapse. Ann surg 1971; 173: 993-1006.

6) Bulut T. Rektal prolapsus, Soliter Rektal Ülser, Perine Çökmesi Sendromu ve Rektosel. In: Alabaz Ö. (Çev. Editor) Kolon ve Rektal Cerrahinin El Kitabı. Adana: Nobel Tıp Kitabevleri Ltd. Şti, 2004; 17: 246-81.

7) Williams JG, Rothenberger DA, Madoff RD, Goldberg SM. Treatment of rectal prolapse in the elderly by perineal rectosigmoidectomy. Dis Colon Rectum 1992; 35: 830-4.

8) Mckee RF, Lauder JC, Poon FW, Aitchison MA, Finlay IG. A prospective randomized study of abdominal rectopexy with and without sigmoidectomy in rectal prolapse. Surg Gynecol Obst 1992; 174: 145-8.

9) Duthie GS, Bartolo DC. Abdominal rectopexy for rectal prolapse: a comparison of techniques. Br J Surg 1992; 79: 1007-13.

10) Madiba TE, Boug MK, Wexner SD. Surgical management of rectal prolapse. Arch Surg 2005; 140: 63-73.

11) Bruch HP, Herald A, Schiedeck T, Schwander O. Laparoscopic surgery for rectal prolapse and outlet obstruction Dis Colon Rectum 1999; 42: 1189-95.

12) Demirbaş S, Akın ML, Kalemoğlu M, Ogün I, Çelenk T. Comparison of laparoscopic and open surgery for total rectal prolapse. Surg Today 2005; 35: 446-52.

13) Solomon MJ, Young CJ, Eyers AA, Roberts RA. Randomized clinical trial of laparoscopic versus open abdominal rectopexy for rectal prolapse. Br J Surg 2002; 89: 35-9.

14) Raftopoulos Y, Senagore AJ, Di Giuro G, Bergamaschi R. Recurrence rates after abdominal surgery for complete rectal prolapse: a multicenter pooled analysis of 643 individual patients data. Dis Colon Rectum 2005; 48: 1200-6.