Amaç: Araştırma ile kronik hastalıkları bulunan yaşlıların yeni koronavirüs hastalığı (Covid-19) dolayısıyla kronik hastalık takiplerinin ne şekilde yaptırdıklarını, varsa mevcut aksamaları ve nedenlerini belirlemek, bu dönemdeki depresyon durumlarını ve pandemiden nasıl etkilediklerini değerlendirmek amaçlanmıştır.

Gereç ve Yöntem: Kesitsel ve gözlemsel olan araştırmada 65 yaş ve üzerinde 226 katılımcıyla görüşülmüştür. Katılımcılarla yüz yüze görüşülerek sosyodemografik verileri, kronik hastalık takip durumlarını ve geriatrik depresyon ölçeği kısa formun sorularını içeren araştırma soruları yanıtlanmıştır. İstatistiksel analizde SPSS IBM 23.0 paket programı kullanılmış, p <0,05 anlamlılık kabul edilmiştir.

Bulgular: Katılımcıların medyan yaşı 70 yıl olup; %53,5’i (n =121) kadın, %46,5’i (n =105) erkekti. Evli katılımcılar %71,7 (n =162) ve ilkokul mezunu katılımcılar %30,1 (n =68) oranında idi. Tüm katılımcıların en az bir kronik hastalığı mevcuttu. Katılımcıların 55’inde (%24,4) depresyon tespit edildi. Osteoartrit ve serebrovaskuler olay dışında tüm kronik hastalıkların pandemi sonrası takibinde pandemi öncesine göre azalma tespit edildi. Pandemi sonrası kronik hastalık takiplerindeki azalma araştırdığımız tüm sosyodemografik verilerde mevcuttu.

Sonuç: Çalışmamızdan elde edilen veriler pandemi sürecini daha zorlu şartlarda geçiren, kısıtlamalara maruz kalan, yakınları ile görüşmeleri sınırlanan, yalnızlaşan, gündelik aktiviteleri etkilenen 65 yaş ve üzeri bireylerde depresyonun azımsanamayacak ölçülerde olduğunu ve yaşlıların bu süreçte kronik hastalık takip muayenelerine yeterince gidemediklerini göstermektedir.