[ Ana Sayfa | Editörler | Danışma Kurulu | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | E-Posta ]
Fırat Tıp Dergisi
2020, Cilt 25, Sayı 3, Sayfa(lar) 135-139
[ English ] [ Tam Metin ] [ PDF ]
Alkolik Olmayan Yağlı Karaciğer Hastalığı Rekürren Akut Pankreatit için Bir Risk Faktörü müdür?
Orkide KUTLU1, Yılmaz BİLGİÇ2, Evren BAHRİ3, Yahya ATAYAN4, Yasir Furkan ÇAĞIN2
1Okmeydanı Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İç Hastalıkları Kliniği, İstanbul, Türkiye
2İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Gastroenteroloji Bilim Dalı, Malatya, Türkiye
3İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi, İç Hastalıkları Anabilim Dalı, Endokrinoloji Bilim Dalı, Malatya, Türkiye
4Malatya Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İç Hastalıkları Kliniği, Malatya, Türkiye

Amaç: Akut pankreatit (AP), pankreasın oto-digestif, inflamatuar bir hastalığı olup, hastaların dörtte bir kadarında rekürren akut pankreatit (RAP) ataklarıyla karşılaşılabilmektedir. Çalışmamızın amacı, RAP’li hastalarda alkolik olmayan yağlı karaciğer hastalığı (NAYKH) birlikteliğinin AP’li hastalardan farklı olup olmadığını incelemektir.

Gereç ve Yöntem: 2014-2017’de AP öntanısıyla gastroenteroloji kliniğine yatırılmış hastalar retrospektif olarak tarandı. Atlanta kriterlerine göre AP tanısı konulan ve AP etiyolojisi alkol olmayan toplam 428 hasta çalışmaya dâhil edildi. Birden fazla atak geçiren 40 hasta RAP olarak tanımlandı. Hasta grupları yaş, hemoglobin, platelet, AST, ALT, ALP, GGT, total bilirübin, direkt bilirübin, kalsiyum, TG ölçümleri; kese operasyonu, ERCP işlem sayısı, karaciğer USG ve pankreas USG raporlarına göre istatistiksel olarak karşılaştırıldı.

Bulgular: AP’li hastalarda grade I, II ve III yağlanma oranları sırasıyla %8, %10.8 ve %14.6 olup %66.6 hastada steatoz saptanmadı. RAP’li hasta-larda grade I, II ve III yağlanma oranları ise sırasıyla %5, %12.5 ve %10 saptandı, %72.5 hastada steatoz saptanmadı. AP ile RAP grupları karşılaştı-rıldığında hepatobilier USG’de karaciğer yağlanması açısından istatistiksel açıdan anlamlı fark saptanmadı (p =0.761). Hastalarımızda RAP oranı %9.34 olarak bulundu. Her iki hasta grubu arasında değerlendirilen biyokimyasal parametreler içinde sadece TG değerleri RAP grubunda anlamlı yüksekti (p =0,002). Ayrıca RAP grubunda ERCP yapılan hastalar, anlamlı oranda yüksek saptandı (p =0,003).

Sonuç: RAP’li hastalarda NAYKH sıklığı AP’li hastalar ile benzer saptandı. AP rekürrensleri etiyolojisinde NAYKH rolünü netleştirmek için bu alanda yapılacak yeni çalışmalara ihtiyaç olacaktır.


[ English ] [ Tam Metin ] [ PDF ]
[ Ana Sayfa | Editörler | Danışma Kurulu | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | E-Posta ]