[ Ana Sayfa | Editörler | Danışma Kurulu | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | E-Posta ]
Fırat Tıp Dergisi
2022, Cilt 27, Sayı 3, Sayfa(lar) 197-201
[ Özet ] [ PDF ] [ Benzer Makaleler ] [ Yazara E-Posta ] [ Editöre E-Posta ]
Çeşitli Klinik Örneklerden İzole Edilen Stafilokoklara Karşı Moksifloksasin Duyarlılığının Araştırılması
Feray Ferda ŞENOL1, Adnan SEYREK2, Özlem AYTAÇ1
1Elazığ Fethi Sekin Şehir Hastanesi, Mikrobiyoloji Kliniği, Elazığ, Türkiye
2Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, Elazığ, Türkiye
Anahtar Kelimeler: Stafilokok, Moksifloksasin, MIC, Disk Difüzyon, Staphylococcus, Moxifloxacin, MIC, Disc Diffusion
Özet
Amaç: Stafilokoklar, hastane infeksiyonu etkenleri arasında ilk sıralarda yer alan mikroorganizmalardır. Dirençli suşların artarak yayılması nedeniyle bu mikroorganizmalara bağlı infeksiyonların tedavisinde çeşitli zorluklar yaşanmaktadır. Özellikle metisiline dirençli stafilokoklar ile oluşan infeksiyonların tedavisinde kullanılabilecek antibiyotik sayısı sınırlıdır. Moksifloksasin; son yıllarda kullanıma girmiş, kinolon grubundan, metisiline dirençli ve duyarlı stafilokokların tedavisinde seçenek olan bir antibakteriyel ajandır.

Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada; moksifloksasinin yöremizde izole edilen stafilokok suşları üzerindeki etkinliğini belirlemek amacıyla çeşitli klinik örneklerden izole edilen metisiline dirençli ve duyarlı stafilokokların moksifloksasin duyarlılıkları, disk difüzyon ve MIC yöntemiyle araştırıldı.

Bulgular: Çeşitli kliniklerinden gönderilen kan, balgam, idrar ve yara ömeklerinden izole edilen 160 S. aureus ve 40 koagülaz negatif stafilokok (KNS) suşu çalışmaya alındı. Disk difüzyon yöntemi ile 160 S.aureus suşundan 132'si (%82.5), 40 KNS suşundan 33'ü (%825) moksifloksasine duyarlı bulundu. MIC yöntemi ile 160 S.aureus suşundan 146'sı (%91.2), 40 KNS suşundan 35'i (%87.5) moksifloksasine duyarlı bulundu.

Sonuç: Kinolonların gelişigüzel kullanımı, özellikle stafilokok infeksiyonlarında direnç problemini ortaya çıkarmıştır. Çalışmamızda, moksifloksasinin stafilokoklara karşı yüksek oranda etkinlik gösterdiği gözlenmiş olduğundan klinikte geniş kullanım alanı bulacağı düşüncesindeyiz.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Giriş
    Stafilokokların neden olduğu infeksiyonlarda en önemli sorun antimikrobik dirençtir. Yaygın ve uygun olmayan antibiyotik kullanımı kadar infeksiyonun kronikleşme ve tekrar edebilme özelliğinden dolayı minör stafilokoksik infeksiyonlarda dahi problemlere neden olup uzun süreli antibiyotik tedavisi gerektirebilir 1. Stafilokoklar antibiyotiklere hızla direnç geliştirebilirler. Beta-laktamazlarla gelişen penisilin direnci, 1950'li yıllarda ortaya çıkmış ve bu direnci makrolid, tetrasiklin ve aminoglikozit grubu antibiyotik dirençleri izlemiştir. 1961 yılında ilk kez İngiltere'de metisilin dirençli S.aureus (MRSA) tanımlanmış ve bunu Avrupa' dan pek çok benzer bildiri takip etmiştir. Ülkeden ülkeye değişmekle birlikte bu oranın %40-50 arasında olduğu bildirilmektedir 2-6. Beta-laktamaz ile hidrolize olmayan beta-laktam antibiyotiklere karşı olan direnç, metisilin direnci olarak tanımlanır. Bu suşlar aynı zamanda eritromisin, klindamisin, tetrasiklin ve aminoglikozidler gibi birçok antibiyotiğe karşı da direnç gösterebilir. Metisilin direncili stafilokoklar; kromozomal bir gen olan mecA geni tarafından kodlanan, değişikliğe uğramış bir penisilin bağlayan protein (PBP) aracılığı ile oluşur. S.aureus suşlarında beş farklı PBP bulunurken MRSA'larda bunlara ek olarak PBP2a denilen farklı bir PBP sentezlenmektedir. PBP2a, diğer PBP'lerden farklı olarak beta-laktam yapısındaki antibiyotiklere karşı düşük affinite gösterir; beta-laktam ajanlara bağlanma olmaz veya düşük oranda bağlanma olur. Bu yeni tip proteini üreten bakteriler, beta-laktam antibiyotik varlığında da peptidoglikan sentezini sürdürebilirler 7-10. 1980 yılında siprofloksasinin kullanıma girmesi ile kinolonlar, üriner sistem infeksiyonları dışında da kullanılmaya başlanmıştır 11. Moksif-loksasin, siprofloksasin ile karşılaştırıldığında gram pozitif bakterilere karşı artmış etkinlik gösterir 12. Moksifloksasin, penisilin dirençli ve duyarlı pnömokok suşlarına karşı betalaktam ve makrolit grubu antibiyotiklere göre daha etkilidir 13. Moksifloksasin gram-negatif mikroorganizmalardan Acinetobacter spp. Cit-robacler freundii, Enterobacter spp.,Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae,Morganella morganii, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Proteus mirabilis, Proteus vulgaris, Providencia stuartii, Serratia marcescens, Yersinia enterocolitica, Salmonella spp.ve Shi-gella spp. ye karşı siprofloksasine benzer etki gösterir. Haemophilus influenzae ve Moraxella catarrhalis'e ise gerek yeni kinolonlara gerek siprofloksasinlere göre daha etkilidir14.

    Çalışmamızın amacı stafilokoklara karşı artan antimikrobik direncine karşı moxifloksasin etkinliğinin araştırılmasıdır.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Materyal ve Metot
    Çalışmamız, 1 Ocak 2003-1 Haziran 2003 tarihleri arasında çeşitli kliniklerde yatan hastalardan laboratuvarımıza gönderilen kan, balgam, idrar ve yara örnekle-rinden izole edilen S. aureus ve KNS suşları çalışmaya alınmasıyla başladı. Kan kültürü için Organon Teknika otomatize kan kültürü sistemi kullanıldı. Üreme sinyali veren şişelerden, %5 koyun kanlı agar ve eosin methylene blue (EMB ) agar besiyerlerine pasajlar yapıldı. İdrar örnekleri %5 koyun kanlı agar ve EMB agara; balgam örnekleri %5 koyun kanlı agar, çikolatamsı agar ve EMB agara; yara örnekleri %5 koyun kanlı agar, çikolatamsı agar ve EMB agara ekim yapılarak 35 °C'de 24 saat inkübe edildi. İnkübasyon sonunda üreyen S. aureus ve KNS suşlarının metisilin direnci 1 μg oxasilin içeren disk (OXOİD) kullanılarak National Committee for Clinical Laboratory Standarts (NCCLS) önerileri doğrultusunda değerlendirildi15. Mikrodilüsyon yönteminde örnekler 35 °C’de 18-24 saat inkübe edildi. Bu sürenin sonunda plaklar çıplak gözle, gün ışığında ve duyarlılıkları NCCLS önerileri doğrultusunda değerlendirildi15.Çalışmamız için Fırat Üniversitesi Etik Kurulundan onay ( Karar no: 26.12.2002/11-2 ) alındı. Çalışmamız Helsinki Deklerasyonu Prensipleri’ne uygun olarak yapılmıştır.
  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Bulgular
    Hastanemiz çeşitli kliniklerinde yatan hastalardan gön-derilen kan, balgam, idrar ve yara örneklerinden izole edilen 160 S. aureus ve 40 KNS suşu çalışmaya alındı. S. aureus suşlarının 92'si (%57.5) MRSA, 68'i (%32.5) metisiline duyarlı (MSSA); Kuagülaz negatif suşların ise 24'ü (%60) metisiline dirençli (MRKNS), 16'sı (%40) metisiline duyarlı (MSKNS) olarak saptandı. Örnek türüne göre S.aureus ve KNS'suşlarının metisilin rezistans ve duyarlılıkları tablo 1'de gösterilmiştir.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Tablo 1: S.aureus ve KNS suşlarının metisilin rezistans ve duyarlılıklarına göre dağılımı.

    Yüzaltmış S aureus suşunun 132'si( %82.5) moksifloksasine duyarlı olarak,40 KNS suşunun 33'ü(%83) moksifloksasin duyarlılığı olarak saptandı. Metisilin direncine göre S. aureus ve KNS suşlarının moksifloksasin duyarlılıkları tablo 2'de özetlenmiştir.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Tablo 2: Metisilin Dirençli (MR) ve Duyarlı (MS) Stafilokokların disk difüzyon yöntemiyle moksifloksasine direnç ve duyarlılık durumları.

    Metisiline duyarlı S.aureus 68 suşun 57'si (%83.3) moksifloksasine duyarlı bulunurken, Metisiline dirençli S.aureus 92 suşun75'i (%81.5) moksifloksasine duyarlı bulundu. Metisiline duyarlı KNS 16 suşun 14'ü (%87.5) moksifloksasine duyarlı bulunurken, Metisiline dirençli KNS 24 suşun 19'u (%79.9) moksifloksasine duyarlı bulundu.

    İzole edilen suşların moksifloksasin için MIC değerleri, 92 MRSA suşunun 80'ni (%86.9) Moksifloksasin İçin MIC değeri ≤ 1 μg/ml 'nin altında yani duyarlı olarak saptandı. MRKNS suşarının Moksifloksasin için MIC değerleri şekil 1’de gösterilmiştir.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Şekil 1: MRKNS şuslarının moksifloksasin MIC değerlerine göre dağılımı.

    Altmışsekiz MSSA suşundan 66(%97) sının Moksifloksasin için MIC değeri 'nin ≤ 1 μg/ml altında yani duyarlı olarak saptandı. MSSA suşlarının Moksifloksasin için MIC değerleri şekil 2’de gösterilmiştir.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Şekil 2: MSSA suşlarının moksifloksasin MIC değerlerine göre dağılımı.

    Yirmidört MRKNS suşundan 20 (%83,3)sinin moksifloksasin için MIC değeri ≤ 1 μg/ml 'nin altında yani duyarlı olarak saptandı. MRKNS suşlarının moksifloksasin için MIC değerleri şekil 3’de gösterilmiştir.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Şekil 3: MRKNS suşlarının moksifloksasin MIC değerlerine göre dağılımı.

    Onaltı MSKNS suşundan 15’i (%93,7) moksifloksasin için değeri ≤ 1 μg/ml değeri 'nin altında yani duyarlı olarak saptandı. MSKNS suşlarının moksifloksasin için MIC değerleri şekil 4’te gösterilmiştir.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Şekil 4: MRKNS suşlarının moksifloksasin MIC değerlerine göre dağılımı.

    Suşların MIC50 ve MIC90 değerleri tablo 3’te sunulmuştur.


    Büyütmek İçin Tıklayın
    Tablo 3: Suşların moksifloksasin için saptanan MIC50 ve MIC90 değerleri.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Tartışma
    Stafilokok infeksiyonları, toplumda ve hastanelerde gittikçe artan sıklıkta karşımıza çıkan infeksiyonlardandır. Özellikle nozokomiyal infeksiyon etkenleri arasında ilk sıralarda yer almaları ve hastanelerde metisilin direncinin yaygınlaşması, tedavide ciddi zorluklara neden olmaktadır.1970’li yıllardan bu yana MRSAsuşlarının diğer birçok antibiyotiğe de direnç geliştirmesi tedevide seçilecek yeni antibiyotiklerin önemini artırmıştır 16. Stafilokokların in-vitro direnç durumlarının bilinmesi, uygun antimikrobik tedavinin yapılabilmesi için önem taşımaktadır. Direncin belirlenmesi için disk difüzyon testi kolay ve güvenilir olmasıyla tercih edilmektedir. Günümüzde yapılan metisilin direnci küresel sürveyans verileri; ülkeler, bölgeler, hastaneler ve hatta aynı hastanenin servisleri arasında farklılık gösterebileceğini ortaya koymuştur 17. Doksanlı yıllarda yapılan çalışmalarda İnan M ve arkadaşları 18 S.aureus'ta metisilin direncini %35.3, Gündeş ve arkadaşları 19 S.aureus'ta metisilin direncini %60.2 olarak bildirmişlerdir. Voss A. ve arkadaşları tarafından 10 Avrupa ülkesinde bulunan 43 laboratuvarın metisilin direnç oranlarının değerlendirildiği çalışmada; İskandinav ülkelerindeki direnç oranının %1'in altında, İspanya, Fransa ve İtalya'daki oranın ise %30'un üzerinde olduğu bildirilmiştir 20. Son yıllarda yapılan çalışmalarda ise Güney ve Batı Avrupa ülkelerinde MRSA oranı %32 -%64 arasında izlenirken, Hollanda ve İzlanda’da bu oranın %2’nin altında olduğu bildirilmiştir 17. European Antimicrobial Resistance Surveillance Network (EARS-Net) 2015 yılı raporunda; ortalama MRSA oranlarının azaldığı, 2009 yılından bu yana ilk kez %16.8 olarak en düşük seviyesine ulaştığı bildirilmiştir 18. Ülkemiz Ulusal Antimikrobiyal Direnç Sürveyans Sistemi’nin (UAMDSS) 55 laboratuvarın katılımıyla gerçekleştirdiği sürveyans verilerine göre invaziv S.aureus izolatlarında (kan ve beyin omurilik sıvısı) MRSA oranı; 2011, 2012, 2013, 2014, 2015 ve 2016 yıllarında sırasıyla %31.5, %25, %26.9, %27 ve %23.6 olarak belirlenmiştir 19. Bizim çalışmamızda MRSA oranını %57,5 olarak tespit ettik. Koagülaz negatif stafilokoklarda metisilin direnç oranını; doksanlı yıllarda Gün ve arkadaşları 20 koagülaz negatif stafilokoklarda metisilin dirençi %44, Günaydın ve arkadaşları 21 koagülaz negatif stafilokoklarda metisilin dirençi %37.8 olarak, Refsahl ve arkadaşları 22 koagülaz negatif stafilokoklarda metisilin dirençi %30.5 olarak bildirmişlerdir. Günümüzde yapılan çalışmalarda, Turhanoğlu ve arkadaşları 23 yara örneklerinde metisilin direncini S. aureus’ta %35,8, KNS’da %71,1 oranlarında tespit etmiş; Çaycı ve arkadaşları 24 S.aureus suşlarının %23,1, KNS suşlarının %58,9 metisiline dirençli olarak tespit etmişlerdir. Bizim çalışmamızda metisilin direnç oranı KNS de %60 olarak tespit edildi. Philip ve arkadaşları 25 moksifloksasin duyarlılığını S.aureus'ta %99, KNS'de %99.6 olarak bildirmişlerdir. Dokutan ve arkadaşları 26 S.aureus suşlarının %34’ünü ve KNS suşlarını %79’unu metisiline dirençli olarak bulmuş; tüm hastalarda moxifloksasin duyarlılığını S. aureus için %88, KNS için %61 olarak tespit etmişlerdir. Çifçi ve arkadaşları 27 KNS pozitif kan kültür örneklerinde yaptıkları çalışmada moxifloksasin duyarlılığını %65 olarak tespit etmişlerdir. Çakmaklıoğulları ve arkadaşları 28 konjiktivitli hastaların %86,9’unda gram pozitif koklar tespit etmiş ve KNS en sık izole edilen bakteri olarak bildirilmiş tüm bakterilerin moksifloksasin duyarlılığını %84,3olarak tespit etmişlerdir. Bizim çalışmamızda moksifloksasin duyarlılığını disk difüzyon yöntemi ile metisiline duyarlı KNS'de %87.5, metisiline dirençli KNS'de %79.9 olarak metisiline duyarlı S.aureus'ta %83.3, metisiline dirençli S.aureus'ta %81.5 olarak saptadık. Blondeau ve arkadaşları 14 S.aureus için moksifloksasin için MIC90 değerlerini, 0.16 mg/L İle 0.125 mg/L arasında bildirmişlerdir. Speciale ve arkadaşları 29 moksifloksasinin in vitro stafilokoklara ve streptokoklara karşı siprofloksasinden daha etkin olduğunu ve çalışmalarında moksifloksasin MRSA suşlannı 1-2 mg/L ile MRKNS suşlarını ise 0.03-0.5 mg/L ile inhibe ettiğini bildirmişlerdir. Siprofloksasinin MIC değerini ise MRSA suşları için 8-32 mg/L ve MRKNS için ise 0.5-2 mg/L olarak saptamışlardır. Jochen 30. çalışmasında yeni kinolonların MRSA suşlarına karşı gatifloksasinin ve moksifloksasinin etkinliğini siprofloksasinden 4 kat daha fazla olduğunu saptamışlardır. Aynı çalışmada gatifloksasin için MIC değeri 0.03-2 mg/L, moksifloksasin için ise MIC50 değeri 2 mg/L, MIC90 değeri 0.03-4 mg/L olarak bildirilmiştir. Bauernfeind ve arkadaşları 31 yaptıkları çalışmalarında siprofloksasin için MSSA suşlannda MIC90 değerini 0.5 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 32 mg/L, klinafloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.06 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 8 mg/L, levofloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.06 mg/L MRSA suşlarında MIC90 değerini 16 mg/L, gatifloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.13 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 16 mg/L ve moksifloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.06 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 4 mg/L olarak saptamışlardır. Zhanel ve arkadaşları 12 çalışmalarında siprofloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.5-1 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 32-128 mg/L ve KNS suşlarında MIC90 değerini 8 mg/L, levofloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.25 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 16 mg/l ve KNS suşlarında MIC90 değerini 0.5-1 mg/L ve moksifloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.12 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 2 mg/L ve KNS suşlarında MIC90 değerini 2 mg/L olarak bildirmişlerdir. Biz çalışmamızda; moksifloksasin için MIC90 değerleri MRSA'da 2 μg/ml, MSSA'da 0.5 μg/ml, MRKNS'de 4 μg/ml ve MSKNS'de 0.5 μg/ml olarak MIC50 değerleri MRSA'da 0.5 μg/ml, MSSA'da 0.125 μg/ml , MRKNS'de 0.5 μg/ml, MSKNS'de 0.25 μg/ml olarak saptadık.

    Sonuç olarak Moksifloksasin; Gram (+) mikroorganizmalara karşı üstün etkili, Gram (-) mikroorganizmalara karşı devamlı etkili, atipik patojenlere ve anaerob mikroorganizmalara karşı da etkili bir antimikrobiyal ajandır. Moksifloksasin in vitro olarak penisiline, eritromisine ve diğer kinolonlara dirençli suşlarda bile çok etkilidir. Moksifloksasine karşı direnç daha az görüldüğü için diğer kinolonlar arasında iyi bir tercih nedenidir. Moksifloksasinin farmakodinamisi; günde tek doz olarak oral alınabilmesi, yüksek doku penetrasyonu ve ciddi yan etkilerinin olmaması diğer avantajlarıdır. Stafilokok suşlarına karşı Moksifloksasin etkisini hem disk difüzyon yöntemi hem de mikro dilüsyon yöntemi ile diğer çalışmalarla uyumlu olarak yüksek oranda duyarlı saptadık. Diğer antibiyotiklerde olduğu gibi moksifloksasinin de uygun olarak ve gerektiğinde kullanımı büyük yarar sağlayacaktır.

    Çıkar Çatışması
    Yazarlar bu makale ile ilgili herhangi bir çıkar çatışması bildirmemişlerdir.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • Kaynaklar

    1) Gündeş SG, Karadenizli A, Wıllke A. Hastane infeksiyonu etkeni olarak izole edilen staphylococ-cus aureus suşlarında çoğul antibiyotik direncinin değerlendirilmesi. İnfeksiyon Dergisi 2001; 15: 303-6.

    2) Barber M. Methiclline - resistant staphylococci. J Clin Pathol 1961; 14: 385-93.

    3) Bilgehan H. Özel bakteriyoloji ve bakteri enfeksiyonları. Barış Yayınları1995; 222-48.

    4) Cengiz A. Staphylococcus, Temel ve Klinik mikrobiyoloji. Ustaçelebi Ş. (Editör). Ankara Güneş Kitapevi Ltd Şti 1999; 81-9.

    5) Kayser F. İnfeksiyon hastalığı etkeni bakteriler. Tıbbi Mikrobiyoloji Nobel Tıp Kitabevi Ltd Şti 1997; 152-1.

    6) Waldvogel F. Gram-positive coccı-staphylococcus aureus. Mandell, Dougles and Bennett's Prıncıples and Practice of Infectious Diseases. 5th ed, Churc-hill Livingstone Company, USA 2000; p: 2069-98.

    7) Akbulut A. Antibiyotik direnç mekanizmaları. Doğru Antibiyotik Kullanımı, Felek S (Ed.) Elazığ Çağ Ofset 1998; 71-86. 8. Tünger O, Arisoy A, Kurutepe S, Akçali S, Ozbakkaloğlu B. In vitro susceptibility of Staphylo-coccus aureus and coagulase-negative Staphylo-coccus strains to fusidic acid. Int J Antimicrob Agents 2001; 18: 445-7.

    9) Brakstad OG, Maeland JA. Mechanisms of methi-cillin resistance in staphylococci. APMIS 1997; 105:264-76.

    10) Sancak B. Staphylococcus aureus'da metisilin direnç mekanizmaları. Mikrobiyol Bült 2000; 34: 381-91.

    11) Davis R, Markham A, Balfour JA. Ciprofloxasin: An updated review of İts pharmacology, therapcutic efficacy and tolerability. Drugs 1996; 51: 1019-74.

    12) Zhanel GG, Ennis K, Vercaigne L. A critical review of the floroquinolones focus on respiratory tract infections. Drugs 2002; 62: 13-59.

    13) Iannini PB, Kubin R, Reiter C. Reasuring safety profil of moxifloxacin. Clin ınfect 2001; 32: 1112-4.

    14) Blondeau JM. A review of the comparative in vitro activities of 12 antimicrobial agents, with a focus on five new respiratory quinolones. J Anntimicrob Chemother 1999; 43: 1-11.

    15) NCCLS Document performanc standarts for anti-microbial susceptibility testing; Eight Informatio-nal Supplement 2001; 18: M2-A7

    16) Mandell LA. Fusidic acid. Principle and practice of infectious diseas. Philadelphia Churchill Livingstone 2000; 306-7.

    17) Lakhundi S, Zhang K. Methicillin resistant Staphylococcus aureus: molecular characteriza-tion, evolution and epidemiology. Clin Microbiol Rev 2018; 31: e00020-18.

    18) European centre for disease prevention and control. Antimicrobial resistance surveillance in Euro-pe 2015.Annual report of the european antimicrobial resistance surveillance network (EARS-Net). Stockholm: ECDC; (2017). doi 10.2900/6928.

    19) Ulusal Antimikrobiyal Direnç Surveyans Sistemi. Türkiye Halk Sağlığı Kurumu, Sağlık Bakanlığı Ankara http://uamdss.thsk.gov.tr.

    20) Gün H, Özine MA, Yenen OŞ. Klinik örneklerden izole edilen stafilokoklarda metisilin direnci. Türk Mikrobiyol Cem Derg 1990; 20: 211-6.

    21) Günaydın M, Leblebicioğlu H, Saniç A. Koagülaz negatif stafilokoklarda slime yapımı ve antibiyotik direnci ile ilişkisi, Mikrobiyol Bült 1995; 29: 26-35.

    22) Refsahl K, Andersen BM. Clinically significant coagulase negative staphylococci idenfication and resistance paterns. J Hosp Infect 1992; 22: 19-31.

    23) Turhanoğlu MN, Koyuncu E, Bayındır-Bilman F. Yara kültürlerinden izole edilen mikroorganizmalar ve antibiyotik dirençleri 2010-2015. Turk Hij Den Biyol Derg 2018; 75: 183-94.

    24) Çaycı Y, Torun E, Bilgin K, Birinci A. Yara Yeri örneklerinden izole edilen etkenler ve antibiyotik direnç profilleri. Düzce Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Dergisi 2021; 11: 123-8.

    25) Philip D. Pharmacodynamicse of Moxifloxacin and levofloxacin againts Staphylococcus au-325 reus and Staphylococcus epidermidis in an invit-ropharmacodynamic model. Clinical Infect Dis 2001; 32: 33-8.

    26) Dokutan A, Hacıseyitoğlu D, Çağ Y, Yıldırım E, Batırel A, Özer S. Gönüllü klinik örneklerden izo-le edilen stafilokoklarda linezolid direnci ve antibiyotik duyarlılıkları. Ortadoğu Tıp Dergisi 2017; 9: 19-23.

    27) Çifçi N, Dağı H, Demircan A, Tuncer İ. Kan kültürlerinden izole edilen koagülaz negatif stafilokokların türtayini ve antibiyotiklere direnç oranları. ANKEM Derg 2016; 30: 7-11.

    28) Çakmaklıoğulları M, Çakmaklıoğulları EK. Bakteriyel konjonktivit etkenlerinin rutinde kullanılan antibiyotiklere invitro duyarlılıkları. Konuralp Tıp Dergisi 2018; 10: 369-72.

    29) Speciale A, Musumeci R, Blandİno G. Minimal inhibitory concentrations and time-kill determination of moxİfloxacİn againts aerobic and anaerobic isolates. İt J Antimic Agents 2001; 19: 111-8.

    30) Jochen Abb. İn vitro activity of linezolid, quinupristin - dalfopristin, vancomycin, teicoplanin, moxifloxacin and mupirocin against methicillin re-sistant Staphylococcus aureus, comparative evaluation by the E test and a broth Microdilution method. Diag Microbiol and infect Disease 2002; 43: 319-21.

    31) Beauerfeind A. Classification of bete-lactamases. Rev Infect Dis 1986; 5: 470-481.

  • Başa Dön
  • Özet
  • Giriş
  • Materyal ve Metot
  • Bulgular
  • Tartışma
  • Kaynaklar
  • [ Başa Dön ] [ Özet ] [ PDF ] [ Benzer Makaleler ] [ Yazara E-Posta ] [ Editöre E-Posta ]
    [ Ana Sayfa | Editörler | Danışma Kurulu | Dergi Hakkında | İçindekiler | Arşiv | Yayın Arama | Yazarlara Bilgi | E-Posta ]