Stafilokok infeksiyonları, toplumda ve hastanelerde gittikçe artan sıklıkta karşımıza çıkan infeksiyonlardandır. Özellikle nozokomiyal infeksiyon etkenleri arasında ilk sıralarda yer almaları ve hastanelerde metisilin direncinin yaygınlaşması, tedavide ciddi zorluklara neden olmaktadır.1970’li yıllardan bu yana MRSAsuşlarının diğer birçok antibiyotiğe de direnç geliştirmesi tedevide seçilecek yeni antibiyotiklerin önemini artırmıştır
16. Stafilokokların in-vitro direnç durumlarının bilinmesi, uygun antimikrobik tedavinin yapılabilmesi için önem taşımaktadır. Direncin belirlenmesi için disk difüzyon testi kolay ve güvenilir olmasıyla tercih edilmektedir. Günümüzde yapılan metisilin direnci küresel sürveyans verileri; ülkeler, bölgeler, hastaneler ve hatta aynı hastanenin servisleri arasında farklılık gösterebileceğini ortaya koymuştur
17. Doksanlı yıllarda yapılan çalışmalarda İnan M ve arkadaşları
18 S.aureus'ta metisilin direncini %35.3, Gündeş ve arkadaşları
19 S.aureus'ta metisilin direncini %60.2 olarak bildirmişlerdir. Voss A. ve arkadaşları tarafından 10 Avrupa ülkesinde bulunan 43 laboratuvarın metisilin direnç oranlarının değerlendirildiği çalışmada; İskandinav ülkelerindeki direnç oranının %1'in altında, İspanya, Fransa ve İtalya'daki oranın ise %30'un üzerinde olduğu bildirilmiştir
20. Son yıllarda yapılan çalışmalarda ise Güney ve Batı Avrupa ülkelerinde MRSA oranı %32 -%64 arasında izlenirken, Hollanda ve İzlanda’da bu oranın %2’nin altında olduğu bildirilmiştir
17. European Antimicrobial Resistance Surveillance Network (EARS-Net) 2015 yılı raporunda; ortalama MRSA oranlarının azaldığı, 2009 yılından bu yana ilk kez %16.8 olarak en düşük seviyesine ulaştığı bildirilmiştir
18. Ülkemiz Ulusal Antimikrobiyal Direnç Sürveyans Sistemi’nin (UAMDSS) 55 laboratuvarın katılımıyla gerçekleştirdiği sürveyans verilerine göre invaziv S.aureus izolatlarında (kan ve beyin omurilik sıvısı) MRSA oranı; 2011, 2012, 2013, 2014, 2015 ve 2016 yıllarında sırasıyla %31.5, %25, %26.9, %27 ve %23.6 olarak belirlenmiştir
19. Bizim çalışmamızda MRSA oranını %57,5 olarak tespit ettik. Koagülaz negatif stafilokoklarda metisilin direnç oranını; doksanlı yıllarda Gün ve arkadaşları
20 koagülaz negatif stafilokoklarda metisilin dirençi %44, Günaydın ve arkadaşları
21 koagülaz negatif stafilokoklarda metisilin dirençi %37.8 olarak, Refsahl ve arkadaşları
22 koagülaz negatif stafilokoklarda metisilin dirençi %30.5 olarak bildirmişlerdir. Günümüzde yapılan çalışmalarda, Turhanoğlu ve arkadaşları
23 yara örneklerinde metisilin direncini S. aureus’ta %35,8, KNS’da %71,1 oranlarında tespit etmiş; Çaycı ve arkadaşları
24 S.aureus suşlarının %23,1, KNS suşlarının %58,9 metisiline dirençli olarak tespit etmişlerdir. Bizim çalışmamızda metisilin direnç oranı KNS de %60 olarak tespit edildi. Philip ve arkadaşları
25 moksifloksasin duyarlılığını S.aureus'ta %99, KNS'de %99.6 olarak bildirmişlerdir. Dokutan ve arkadaşları
26 S.aureus suşlarının %34’ünü ve KNS suşlarını %79’unu metisiline dirençli olarak bulmuş; tüm hastalarda moxifloksasin duyarlılığını S. aureus için %88, KNS için %61 olarak tespit etmişlerdir. Çifçi ve arkadaşları
27 KNS pozitif kan kültür örneklerinde yaptıkları çalışmada moxifloksasin duyarlılığını %65 olarak tespit etmişlerdir. Çakmaklıoğulları ve arkadaşları
28 konjiktivitli hastaların %86,9’unda gram pozitif koklar tespit etmiş ve KNS en sık izole edilen bakteri olarak bildirilmiş tüm bakterilerin moksifloksasin duyarlılığını %84,3olarak tespit etmişlerdir. Bizim çalışmamızda moksifloksasin duyarlılığını disk difüzyon yöntemi ile metisiline duyarlı KNS'de %87.5, metisiline dirençli KNS'de %79.9 olarak metisiline duyarlı S.aureus'ta %83.3, metisiline dirençli S.aureus'ta %81.5 olarak saptadık. Blondeau ve arkadaşları
14 S.aureus için moksifloksasin için MIC90 değerlerini, 0.16 mg/L İle 0.125 mg/L arasında bildirmişlerdir. Speciale ve arkadaşları
29 moksifloksasinin in vitro stafilokoklara ve streptokoklara karşı siprofloksasinden daha etkin olduğunu ve çalışmalarında moksifloksasin MRSA suşlannı 1-2 mg/L ile MRKNS suşlarını ise 0.03-0.5 mg/L ile inhibe ettiğini bildirmişlerdir. Siprofloksasinin MIC değerini ise MRSA suşları için 8-32 mg/L ve MRKNS için ise 0.5-2 mg/L olarak saptamışlardır. Jochen
30. çalışmasında yeni kinolonların MRSA suşlarına karşı gatifloksasinin ve moksifloksasinin etkinliğini siprofloksasinden 4 kat daha fazla olduğunu saptamışlardır. Aynı çalışmada gatifloksasin için MIC değeri 0.03-2 mg/L, moksifloksasin için ise MIC50 değeri 2 mg/L, MIC90 değeri 0.03-4 mg/L olarak bildirilmiştir. Bauernfeind ve arkadaşları
31 yaptıkları çalışmalarında siprofloksasin için MSSA suşlannda MIC90 değerini 0.5 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 32 mg/L, klinafloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.06 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 8 mg/L, levofloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.06 mg/L MRSA suşlarında MIC90 değerini 16 mg/L, gatifloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.13 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 16 mg/L ve moksifloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.06 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 4 mg/L olarak saptamışlardır. Zhanel ve arkadaşları
12 çalışmalarında siprofloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.5-1 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 32-128 mg/L ve KNS suşlarında MIC90 değerini 8 mg/L, levofloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.25 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 16 mg/l ve KNS suşlarında MIC90 değerini 0.5-1 mg/L ve moksifloksasin için MSSA suşlarında MIC90 değerini 0.12 mg/L, MRSA suşlarında MIC90 değerini 2 mg/L ve KNS suşlarında MIC90 değerini 2 mg/L olarak bildirmişlerdir. Biz çalışmamızda; moksifloksasin için MIC90 değerleri MRSA'da 2 μg/ml, MSSA'da 0.5 μg/ml, MRKNS'de 4 μg/ml ve MSKNS'de 0.5 μg/ml olarak MIC50 değerleri MRSA'da 0.5 μg/ml, MSSA'da 0.125 μg/ml , MRKNS'de 0.5 μg/ml, MSKNS'de 0.25 μg/ml olarak saptadık.
Sonuç olarak Moksifloksasin; Gram (+) mikroorganizmalara karşı üstün etkili, Gram (-) mikroorganizmalara karşı devamlı etkili, atipik patojenlere ve anaerob mikroorganizmalara karşı da etkili bir antimikrobiyal ajandır. Moksifloksasin in vitro olarak penisiline, eritromisine ve diğer kinolonlara dirençli suşlarda bile çok etkilidir. Moksifloksasine karşı direnç daha az görüldüğü için diğer kinolonlar arasında iyi bir tercih nedenidir. Moksifloksasinin farmakodinamisi; günde tek doz olarak oral alınabilmesi, yüksek doku penetrasyonu ve ciddi yan etkilerinin olmaması diğer avantajlarıdır. Stafilokok suşlarına karşı Moksifloksasin etkisini hem disk difüzyon yöntemi hem de mikro dilüsyon yöntemi ile diğer çalışmalarla uyumlu olarak yüksek oranda duyarlı saptadık. Diğer antibiyotiklerde olduğu gibi moksifloksasinin de uygun olarak ve gerektiğinde kullanımı büyük yarar sağlayacaktır.
Çıkar Çatışması
Yazarlar bu makale ile ilgili herhangi bir çıkar çatışması bildirmemişlerdir.
)
)
)
)
)
)
)