Amaç: Bu çalışma Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi 1. , 3. ve 6. sınıf öğrencilerinin stresle başa çıkma yöntemleri ve bu yöntemlerin sosyodemografik özelliklerle olan ilişkisini incelemek amacıyla yapılmıştır.

Gereç ve Yöntem: Çalışmamız kesitsel tipte bir araştırma olup, 2012 yılı Haziran ayında Pamukkale Üniversitesi Tıp Fakültesi 1. , 3. ve 6. sınıf öğrencileri arasında tamamlanmıştır. Katılımcılara Folkman ve Lazarus tarafından geliştirilen “Stresle Başa Çıkma Tarzları Ölçeği” uygulanmıştır.

Bulgular: Çalışmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 21,9±2,7 olup, % 55,2'si kız öğrencidir. Katılımcıların % 42,7'si 1. sınıf, % 42,7'si 3. sınıf ve % 14,6'sı 6. sınıf öğrencisidir. “Kendine Güvenli Yaklaşım” erkeklerde (19,9±4,2) kadınlara (18,3±3,3) göre yüksek bulunmuştur (p=0,005). “İyimser Yaklaşım” erkeklerde (13,4±2,5) kadınlara (12,3±2,2) göre yüksek bulunmuştur. Çoklu analizler erkekler (p=0,006) ve yaşı daha büyük olanların (p=0,026) “Probleme Yönelik/Aktif ” stresle başa çıkma tarzını benimsediğini, 1. ve 3. sınıf öğrencileri (p=0,01) ve (p=0,03) “Duygulara yönelik/Pasif” stresle başa çıkma tarzını daha sıklıkla kullandığını göstermektedir.

Sonuç: Tıp Fakültesi öğrencileri stresle başa çıkma yöntemleri içerisinde en fazla “Kendine Güvenli Yaklaşımı”, en az ise “Sosyal Destek Arama” yöntemini kullanmaktadır. Erkekler ve yaşı büyük olanlar “probleme yönelik/aktif ” yöntemleri daha fazla kullanmaktadır. Tıp fakültesi öğrencilerinin stresle başa çıkma konusunda destek sağlayacak merkezlerin etkinleştirilmesi, bu ve benzeri çalışmaların sonuçlarının öğrencilere yönelik verilecek hizmetlerin kalitesini arttırmak için kullanılması uygundur.